ترا با حق آن آشنایی دهد
که از دست خویشت رهایی دهد
که تا با خودی در خودت راه نیست
از این نکته جز بیخود آگاه نیست
نه مطرب ، که آواز پای ستور
سماعست اگر عشق داری و شور
نه بم داند آشفته سامان نه زیر
به آواز مرغی بنالد فقیر
چو شوریدگان می پرستی کنند
به آواز دولاب مستی کنند
به تسلیم سر در گریبان برند
چو طاقت نماند، گریبان درند
مکن عیب درویش مدهوش مست
که غرق است،ازآن میزند پا ودست
نگویم سماع ای برادر که چیست
مگر مستمع را بدانم که کیست
جهان پرسماعست ومستی وشور
ولیکن چه بیند در آیینه کور
نبینی شتر بر نوای عرب
که چونش به رقص اندر آرد طرب!
شتر را چو شور و طرب در سر است
اگر آدمی را نباشد < خر> است
(بوستان سعدی)
تاريخ : سه شنبه 30 خرداد 1391 | 9:6 | نویسنده : خداداد |
دیدگاه مولانا در مورد قضا و قدر الهی گاه خیلی جالب است مثال او در این رابطه
این است که ما در مقابل اراده خداوند چون آهویی مقابل شیر شکاری تازه نه
آهوی رمنده بلکه آهوی لنگ که رمق و توان رفتن را ندارد و چاره ای جز صید شدن
و تسلیم برای او قابل تصور نیست
ای رفیقان راهها را بست یار آهوی لنگیم و او شیر شکار
غیر تسلیم و رضا کو چاره ای در کف شیر نر خونخواره ای
تاريخ : سه شنبه 30 خرداد 1391 | 9:5 | نویسنده : خداداد |
سعدی:
جهان روشن به نور ماهتاب است
جهان ما به دیدار تو روشن
×××
حافظ:
فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی
که جز ولای توام نیست هیچ دستاویز
×××
ناصر خسرو
اکنون که نیامد به کفت مال و شْدت عمر
ای بیخرد این دست بدان دست همی مال
×××
سعدی
پند سعدی نکند در دل ناهل اثر
دوزخی را سوی جنت نتوان برد به زور
×××
صفای اصفهانی:
ثبات کوه و قرار زمین و دور سپهر
نماند و میکده عشق بر قرار بماند
×××
مهدی سهیلی:
تشنه عشق خدا شو نه خریدار بهشت
یار را در طلب سدره و طوبی مفروش
مولوی:
گرد معقولات می گردی ببین
این چنین بی عقلی خود ای مهین
خانه با بنا بود معقولتر
یا که بی بنا بود ای بی هنر
×××
حافظ:
قصر فروس به پاداش عمل می بخشند
ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس
×××
هاتف:
امروز در قلمرو دل دست دست توست
خواهی عمارتش کن و خواهی خراب کن
×××
صائب:
خار را قرب گل از خوی بد خود نرهاند
هر که ناساز بود در همه جا ناساز است
×××
اشرف جهان
از شادی بسیار مبادا که بمیرم
بامن خبر وصل به یکبار مگویید
تاريخ : سه شنبه 30 خرداد 1391 | 9:4 | نویسنده : خداداد |
آن شنیدم که در حد « مرداشت »
بود مردی گدا و گاوی داشت
از قضا را وبای گاوان خاست
هر که را پنج بود چار بکاست
روستایی ز بیم درویشی
رفت تا بر قضا کند پیشی
بخرید آن حریص بی مایه
بدل گاو ، خر ز همسایه
چون بر آمد ز بیع روزی بیست
از قضا خر بمرد و گاو بزیست
اعتماد تو در همه احوال
بر خدا به که بر خزانه مال
سنایی
تاريخ : پنج شنبه 18 خرداد 1391 | 17:47 | نویسنده : خداداد |
چون عبدا... ازبک سیستان را گرفت، گذارش به قبر رستم افتاد؛ با غرور این بیت را خواند:
سراز خاک بردار و ایران ببین
به کـــام دلیـــران تــوران زمین
و گفت نمیدانم اگر رستم زنده بود چه می گفت؟!!!
یکی از وزاریش که ایرانی بود گفت؛ اگر خشمگین نمیشوید من جوابتان را بدهم؟! گفت نمی شوم بگو:
گفت اگر رستم قادر به گفتن بود میگفت:
چو بیشه تهی ماند از نرّه شیر
شــغــالان در آن بیشه گردند دلــیر
تاريخ : چهار شنبه 17 خرداد 1391 | 16:37 | نویسنده : خداداد |
کلیم کاشانی:
چون شمع به هر جا که نشاندند نشستیم
با هیچ کسم گفت و شنو بر سر جا نیست
×××
اهلی
دیوانه از اینیم که آن شوخ پری وش
چشمی سوی ما کرد که هوش از سرما رفت
×××
حافظ:
غسل در اشک زدم کاهل طریقت گویند
پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک انداز
×××
سعدی:
تا رنج تحمل نکنی گنج نیابی
تا شب نرود روز پدیدار نباشد
×××
واعظ قزوینی:
دریا به وجود خویش موجی دارد
خس پندارد که این کشاکش با اوست
×××
صائب:
تا بود مهر ز مه نور گرفتن ستم است
به قدح دست مکن پیش خم باده دراز
×××
سلمان ساوجی:
ز مجلس شمع را ساقی ببر در گوشه ای بنشان
که امشب ماه خواهد کرد ما را مجلس افروزی
×××
مولانا:
جزوها را روی ها سوی کل است
بلبلان را عشق با روی گل است
آنچه از دریا به دریا می رود
از همانجا کامد آنجا می رود
از سر کْه سیل های تند رو
وز تن ما جان عشق آمیز دو
×××
سعدی:
شب پره گر وصل آفتاب نخواهد
رونق بازار آفتاب نکاهد
×××
سلمان ساوجی:
چشم سرمست ترا عین بلا می بینم
لیک ابروی تو چیزی است که بالای بلاست
×××
تاريخ : چهار شنبه 17 خرداد 1391 | 16:36 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند